Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Букалічная паэзія

   Букалічная паэзія, або буколіка (ад грэч. boukolos — пастух), — жанр антычнай паэзіі, якая апявала жыццё вясковых жыхароў (пастухоў, рыбакоў, аратых), паказваючы яго вольным, бестурботным.
   Пачынальнікам букалічнай паэзіі з’яўляецца старажытнагрэчаскі паэт Феакрыт (ІІІ ст. да н. э.).
   У сваіх асобных жанравых разнавіднасцях — ідылія, эклога, пастараль — букалічная паэзія развівалася ў многіх народаў Еўропы. Для букалічных твораў характэрна залішняя ідэалізацыя вясковага жыцця, супрацьпастаўленне вёскі гораду, паказ добрых, задаволеных усім людзей, для якіх найбольшае гора — адсутнасць узаемнасці ў каханні. Гэтая ідэалізацыя жыцця народа ў букалічнай паэзіі урэшце прывяла да адмірання самога жанру. Сёння слова буколіка азначае ціхамірную заспакоенасць чалавека, злітнасць яго з прыродай, шчаслівае каханне на фоне гэтай прыроды.
   Менавіта так успрымаецца назва верша Янкі Сіпакова «Амаль буколіка».

Похожие статьи:

Сучасная літаратура БеларусіСучасная паэзія Беларусі

Ніл ГілевічМатывы і вобразы паэзіі Ніла Гілевіча

Пімен ПанчанкаДухоўны свет лірычнага героя ў паэзіі Пімена Панчанкі

Сучасная літаратура БеларусіСучасная беларуская паэзія, яе тэмы і вобразы

Аркадзь КуляшоўПаэзія Аркадзя Куляшова