«Полымя» – аб’яднанне беларускіх пісьменнікаў. Існавала ў Мінску са снежня 1927 г. да 27.5.1932. Ініцыятары стварэння і члены: Янка Купала, Якуб Колас, Цішка Гартны, М. Грамыка, Алесь Гурло, Уладзіслаў Галубок, Янка Нёманскі, М. Піятуховіч, А. Сянкевіч, а таксама нядаўнія члены «Маладняка» Міхась Чарот, Міхась Зарэцкі, Анатоль Вольны, Алесь Дудар, А. Александровіч, В. Сташэўскі.
Асноўныя задачы: развіццё беларускай мастацкай літаратуры праз узмацненне творчай працы сваіх членаў, афармленне і замацаванне ў беларускай літаратуры пралетарскай ідэалогіі з удасканаленнем нацыянальнай формы. Значная ўвага аддавалася развіццю крытыкі, павышэнню прафесійнага ўзроўню і агульнаадукацыйных ведаў членаў аб’яднання, беражліваму стаўленню да культурнай спадчыны. Аб'яднанне наладжвала літаратурныя вечары, сустрэчы з рабочымі, арганізоўвала паездкі пісьменніцкіх дэлегацый у Ленінград, Харкаў, Кіеў і інш. Выступала за памяркоўныя адносіны і творчае супрацоўніцтва з іншымі літаратурнымі аб’яднаннямі рэспублікі, імкнулася ўраўнаважваць крайнія тэндэнцыі ў літаратурным руху канца 1920 - пач. 1930-х гг. Аднак дамагчыся гэтага не заўсёды ўдавалася з-за неаднароднасці складу аб’яднання, розных поглядаў і густаў яго членаў. Нярэдка палымянская крытыка была непаслядоўнай, неаб’ектыўнай у ацэнках літаратурных з’яў.
Крыніца: Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.12: Палікрат – Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. – Мн.: БелЭн, 2001. – 560 с.
