Паўднёвы бераг большай затокі пакрыты жывым сасновым шумам. Хораша тут, калі толькі бывае час палюбавацца!
Вось цяпер нізам сцелецца верас у румяным ранішнім святле, а над верасам густа высяцца тонкія сосны. Добра ўзняць галаву, заглядзецца на іх шэра-зялёныя, са стальным адлівам, кучаравыя верхавіны на фоне цёплага блакіту і галубіных воблакаў, што павольна знікаюць кудысьці за небакраем, схаваным за стройнымі дрэвамі. Сосны гамоняць, нібы расказваюць чароўныя казкі маленства, адну за адной, нястомна і радасна, ціха і мудра, як гэта можа рабіць добрая, пагодлівая старасць. Возера сёння задуменна маўчыць. Каля нізкага берага ледзь чутна, раскошліва пахлёбвае хваля. Чайкі гуртам гуляюць над люстранай вадою, калі-нікалі пікіруючы на спажыву, або садзяцца на вільготны, вылізаны прылівам пясок, толькі імі затупаны, пацярушаны іхнімі пёрцамі. Тут жа, выштурханая на бераг мноствам бурных прыбояў, парахнее разбітая лодка, у адзіноце дажываючы свой век. Па рыбацкім звычаі лодкі пакідаюцца назаўсёды там, дзе іх засцігае апошняя бяда.
(148 слоў)
Паводле Я. Брыля.
Похожие статьи:
Янка Брыль → Янка Брыль - Сірочы хлеб
Янка Брыль → Раман Янкі Брыля "Птушкі і гнёзды". Вобраз Алеся Руневіча
Янка Брыль → Птушкі i гнёзды. Гнёзды за дымам. Аповесць другая
Янка Брыль → Птушкі i гнёзды. Сцюдзёны вырай. Аповесць першая
Янка Брыль → Увесь свет — адзін дом (па раману Янкі Брыля "Птушкі i гнёзды")
