Іх цалавала зямля
Сваімі пясчанымі вуснамі
І каласамі;
Неба спякотай, вятрамі, дажджамі
Іх цалавала.
Пража нямала
З іх выпіла ў ночы бяссонныя
Свежасці ранняй.
Колькі яны запалілі світанняў,
Зораў над намі.
Колькі сягоння на іх
Віднеецца чорных, глыбокіх
Шрамоў і маршчынаў,
Гэта сляды, што навекі пакінуў
Шлях наш суровы.
Толькі заўсёды,
Як мы зберымося дамоў
І на стол пакладзе рукі маці,
Быццам ад сонца, ад іх пасвятлее ў хаце
І ў сэрцы.
Похожие статьи:
Максім Танк → Максім Танк - Люцыян Таполя. Ідэйны змест
Максім Танк → Давераснёўская творчасць Максіма Танка
Максім Танк → Жыццё і творчасць Максіма Танка
Биографии → Максім Танк
Максім Танк → Матывы і вобразы паэзіі Максіма Танка
