Старая маці за лучынай
кашулю шые і узор
выводзіць песняй салаўінай,
шляхамі святаянскіх зор.
Сын – вольны сокал – партызаніць,
але настане час, з лясоў
ён у кашулі вышыванай
да маці вернецца дамоў.
А можа, можа злая куля
ўпляце ў узор смяротны цень,
чырвонай ружай на кашулі
кроў дарагая зацвіце...
Не, не павінен ён загінуць.
Старая хіліць галаву,
і слёзы на кашулю сына
з вачэй гарачыя плывуць.
Паўночны сон не хмарыць маці.
На шыбах пачынае днець.
Чырвонай ніткаю закляцце
тчэ на кужэльным палатне.
Закляцце ад варожай кулі,
ад лютай смерці, ад пятлі,
ад груганоў, каб праз кашулю.
дастаць да сэрца не змаглі.
Похожие статьи:
Максім Танк → Матывы і вобразы паэзіі Максіма Танка
Биографии → Максім Танк
Максім Танк → Давераснёўская творчасць Максіма Танка
Максім Танк → Максім Танк - Люцыян Таполя. Ідэйны змест
Максім Танк → Жыццё і творчасць Максіма Танка