Кастусь радасны імчаўся дадому з білетамі ў цырк. На святлафоры хлопчык спыніўся. Нейкі чалавек, праходзячы міма, штурхануў яго ў плечы.
– Не бачыце, ці што? – сярдзіта прабурчаў Кастусь.
Дзядзька спыніўся, павярнуўся назад. На вачах у яго былі цёмна-сінія акуляры, у руках ён трымаў жалезную кульбу.
– Прабач, хлопчык, – ціха прамовіў ён і, памацаўшы кульбай вакол сябе, асцярожна зрабіў некалькі крокаў.
Кастусь здагадаўся, што чалавек сляпы. Ён падбег да дзядзькі, узяў яго за руку.
– Вам далёка ісці?
– На вакзал.
Не выпускаючы рукі сляпога, Кастусь вёў яго спачатку па тратуары, потым па скверы. На плошчы хлопчык спыніўся. Тут яму трэба было паварочваць і бегчы дадому, а дарога на вакзал ішла ў другі бок.
– Я сёння ў цырк пайду, – сказаў Кастусь, – мяне мама чакае. Бывайце.
– Бывай. Дзякуй табе.
Кастусь пабег. Ужо ля самага дома ён азірнуўся і ўбачыў, што сляпы стаіць на тратуары і ніяк не асмельваецца перайсці плошчу. Кастусь падбег да чалавека і зноў узяў яго за руку. Сляпы пазнаў хлопчыка, моўчкі кіўнуў галавой і пакрочыў следам за ім.
У цырк было ўжо позна.
(175 слоў)
(Паводле В. Хомчанкі)
Похожие статьи:
Васіль Хомчанка → Васіль Хомчанка - Білеты у цырк
Пераказы, дыктанты → Цырк высокіх тэхналогій
Пераказы, дыктанты → У цырку
Рыгор Барадулін → Рыгор Барадулін - Экзамены
Пераказы, дыктанты → Срэбная падкова
