Сашка прыехаў у вёску да бабулі і дзядулі. Хлопчыка ўразіла, што ў хаце на сценах вісела многа фатаграфій.
Аднойчы Сашка скінуў на падлогу адзін з партрэтаў. Шкло разбілася. Хлопчык хуценька згроб усё пад канапу і пабег на вуліцу.
Калі Сашка вярнуўся дамоў, дзед выразаў шкло пад тую рамку, якую ўнук разам з партрэтам схаваў пад канапу.
– Раскажу табе, унучак, пра аднаго героя, – сказаў дзед. – У час Вялікай Айчыннай вайны я быў у партызанскім атрадзе. Падчас паветранага бою фашысты збілі наш самалёт. Я знайшоў лётчыка ў лесе і адвёў да партызан. Гэта быў лейтэнант Васіль Зыкаў, які пазней стаў начальнікам разведкі.
Аднаго разу ў вёсцы спыніўся карны атрад. Партызаны прынялі рашэнне знішчыць карнікаў. У ходзе аперацыі Зыкаў заўважыў, як некалькі фашыстаў кінуліся ў хату. Лейтэнант выхапіў гранату, але аўтаматная чарга скасіла яго.
Васіль Зыкаў быў узнагароджаны ордэнам. Яго ўзнагароду камандзір уручыў сястры героя. А сястра героя – твая бабуля.
– Мая бабуля?.. – здзівіўся хлопчык.
– А вось і герой, – паказаў дзед партрэт, які Сашка скінуў са сцяны.
Хлопчык вінавата апусціў вочы.
(170 слоў)
(Паводле М. Пазнякова)
Похожие статьи:
П → Партрэт
Пераказы, дыктанты → Партрэт першадрукара
