Надыходзіць ціхі і спакойны вечар. Сонца яшчэ не зайшло. За суцэльнай паласой хмар, што найбольш падобны на шызы туман, яго зусім не відаць. Вечар пахмуры, але вельмі парны, зямля ўся яшчэ гарачая.
У дварах пахне сурэпка, што прыносяць з палёў на корм жывёле, пахне з агародаў завялым памідорным бацвіннем. З комінаў хат уздымаюцца слупы дыму. Журботна шапочуць лісцем таполі, якія растуць усюды паўз двары.
У пачатку вуліцы пачынае ўздымацца воблака пылу, і вось ужо відаць, як ідуць з пашы каровы. Вуліца адразу напаўняецца тупатам капытоў, мыканнем кароў, бляяннем авечак.
Нізка над зямлёй носяцца цэлыя чароды ластавак, што ловяць мошак. Чырыкаюць у галінах таполяў канаплянкі, а ў хлявах і ў пуньках мосцяцца на седалы куры. Часам сарвецца каторая, і чутно тады, як яна лапоча крыламі.
Здзіўляюць малюнкі прыроды, якія выпісаны так дэталёва, з такой мастацкай сілай, што здаецца: ты сам сядзіш у двары на лавачцы і прыслухоўваешся да гукаў вясковага вечара.
(150 слоў)
Паводле М. Лупсякова
Похожие статьи:
Янка Журба → Янка Журба - У зімовы вечар
Эдзі Агняцвет → Эдзі Агняцвет - Ціхі вечар
Максім Багдановіч → Максім Багдановіч - Вечар на захадзе ў попеле тушыць...
Аляксей Дудараў → Аляксей Дудараў - Вечар
Цішка Гартны → Цішка Гартны - Зімовы вечар
