Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Ветрык

   Ларыса расчыніла акно – лагодны ветрык уварваўся ў пакой. Дыханне паветра адчуў і Валодзя.
   Разам з паветрам, пругкім і чыстым, аднекуль плылі гукі гармоніка. Хтосьці ўмела іграў, жаночыя і мужчынскія галасы вялі песню. Мелодыя была знаёмай: так пяюць у вёсках на радзінах. Песня то ўзлятала, то апускалася, быццам людзі, што яе спявалі, гайдаліся на арэлях.
   Валодзя адчуў, што ён сам гайдаецца над светам, ляціць сярод мора гарадскіх агнёў і бачыць маленькі агеньчык сваёй вёсачкі. Гэты агеньчык то знікае ў тумане, то нечакана ўсплывае над ім, і тады светлым становіцца Валодзеў палёт.
   Ларыса стаяла ля акна, падставіўшы ветру твар, і была падобна да жанчыны, якая хацела на лёгкай яхце пераплысці вялікі акіян жыцця.

(Паводле У. Саламахі)
 

Похожие статьи:

ППесня

ВВалачобныя песні

ВВясельныя песні

ВВосеньскія песні

Ян ЧачотЯн Чачот - Песні і балады