Над палямі хістаўся пашчэрблены месяц.
Вецер дзьмуў, і шумеў па-над Нёманам бор.
Восень вецце сухое зграбла і на ўзлессі
Падпаліла пагрэцца начлежны касцёр.
Падпаліла касцёр, прылягла у тумане,
Ды кароткім быў гэты пад зорамі сон:
Крык трывожны птушыны збудзіў яе рана,
Па зямлі ад кастра разліваўся агонь.
Загарэліся гнёзды, і іскры пажару
Пачала яна з птушкамі, з ветрам гасіць.
Толькі полымя ўжо разлілося ў імшарах,
Па лясах і палях, па курганах брусніц.
І па сённяшні дзень восень жару не можа
Пагасіць на зямлі, ходзе з краю у край,
Заліваючы ліўнямі ў полі бярозы
І цалуючы кожны рабінавы гай.
Похожие статьи:
Максім Танк → Максім Танк - Люцыян Таполя. Ідэйны змест
Биографии → Максім Танк
Максім Танк → Жыццё і творчасць Максіма Танка
Максім Танк → Давераснёўская творчасць Максіма Танка
Максім Танк → Матывы і вобразы паэзіі Максіма Танка
