Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Клаўдзія Каліна - Як грыбы збіраліся на парад

1

   Надумаўся грыбны цар Баравік зрабіць парад усіх грыбоў. Захацелася яму паглядзець, колькі ў яго царстве грыбнога народу.
   Пачалі грыбы рыхтавацца да парада. Кожнаму хацелася быць самым прыгожым. У лясным царстве жылі розныя грыбы. Самы злосны быў Мухамор. Грыбы-суседзі не любілі яго. Не любілі яго таксама лясныя жучкі, конікі і асабліва мухі. Яны ніколі не садзіліся на яго чырвоны капялюш. Але Мухамор нічога не заўважаў. Ён стаяў у сваім яркім капелюшы, выхваляўся. Думаў, што ва ўсім лесе няма грыба, прыгажэйшага за яго.
   І на парад Мухамор падрыхтаваўся першы. З самага ранку ён ужо стаяў перад вялікай кропляй расы на травінцы. Любаваўся сам сабою.
 

2

   І вось цар Баравік падаў знак. Грыбы рушылі на парад. Першымі пабеглі лісічкі ў жоўценькіх капялюшыках. Штурхаліся, абганялі адна адну.
   – Фі!– фыркнуў Мухамор. – Куды яны лезуць? – Ён нават не прызнаваў лісічак за грыбы.
   Потым выбеглі сыраежкі ў рознакаляровых каўпачках. Важна прайшлі рыжыкі.
   Без усялякага парадку прабеглі перад Баравіком ваўнянкі, грузды, маслякі, махавікі.
   Паважна прайшла сям’я падбярозавікаў у карычневых берэтах.
   І раптам Мухамор убачыў чырвоны капялюш… Гэта ішоў Падасінавік. Мухамор вельмі раззлаваўся.
   – Ах ты, нягоднік! Чаму ты надзеў такі капялюш, як у мяне? – крыкнуў Мухамор.
   Ён тут жа сарваў кветку рамонку. Абскуб з яе ўсе белыя пялёсткі. І абсыпаў імі свой чырвоны капялюш. Выйшаў на сярэдзіну паляны. Думаў, што цяпер ён прыгажэйшы за ўсіх…
 

3

   Усе грыбы моўчкі глядзелі на Мухамора. Чакалі, што скажа Баравік.
   Але грыбны цар нават не зірнуў на Мухамора. Усе заўважылі, што ён прыглядаецца да лясной сцяжынкі. Там з’явіліся дзед з унучкай.
   Цар Баравік убачыў людзей. І падаў знак хавацца. Грыбы адразу ж разбегліся. Хто залез пад бярозку. Хто схаваўся ў мох. Хто накрыўся лісцем.
   На палянцы застаўся адзін Мухамор.
   – Ах, які грыб! – узрадавалася дзяўчынка. – Якія ў яго белыя крапінкі на чырвонай шапцы. Дзедка, возьмем яго ў кошык? Зірні, які ён прыгожы!
   – Прыгожы, ды ядавіты, – сказаў дзядуля ўнучцы, – яго нельга есці. Мы лепш пашукаем з табой баравікоў, падбярозавікаў, падасінавікаў…

 

Похожие статьи:

Кастусь ЖукКастусь Жук - У бары

Янка КупалаЯнка Купала - Явар і каліна

Пераказы, дыктантыБаравік пад парасонам

Максім ТанкМаксім Танк - Мухамор

Клаўдзія КалінаКлаўдзія Каліна - У студзеньскую ноч