Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.

Фрашка

   Фрашка — у польскай сатырычнай паэзіі карацелька жартоўнага, камічнага зместу; разнавіднасць эпіграмы.
   Узнікла ў ХVІ ст. (М. Рэй), тэрмін крыху пазней прапанаваў Я. Каханоўскі. Фрашкі пісалі Адам Міцкевіч, Ю. Тувім, К. Галчыньскі і інш.
   Вось фрашкі беларускага паэта М. Мірановіча:

На злосць усім тым
Загніваючым буржуям
Мы дружна будучыню
Светлую будуем.
Але нарэшце
Ці ўнясе хто яснасць:
Калі ж мы возьмемся
За светлую сучаснасць?
(«Калі ж?»)

— Чаму не жэнішся,
Фядот?
У адзіноце
Жыць жахліва! ..
— Ты ж не купляеш
Піўзавод,
Як хочаш выпіць
Куфаль піва…
(«Халасцякова крэда»)

Крыніцы артыкулаў:

Рагойша В. П. Літаратуразнаўчы слоўнік: тэрміны i паняцці: для школьнікаў i абітурыентаў – Мінск: Народная асвета, 2009. – 303 с.
Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. – 3-е выд. – Мінск: Беларуская навука, 2004. – 576 с.
Слоўнік лінгвастылістычных і тэксталагічных тэрмінаў. Складальнікі: Абабурка М. В., Казімірская Т. А, Саўчанка В. М. – Магілёў: УА «МДУ імя А. А. Куляшова», 2012. – 284 с.

Тэорыя літаратуры: дапаможнік для студэнтаў філалагічных спецыяльнасцей ВНУ / В.І. Яцухна; Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь, Гомельскі дзяржаўны універсітэт імя Ф. Скарыны. – Гомель: ГДУ імя Ф. Скарыны», 2006. – 279 с.