Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.

Трынаццаціскладовік

   Трынаццаціскладовік — адзін з найбольш распаўсюджаных (побач з адзінаццаціскладовікам) сілабічных вершаў у беларускай паэзіі XVI-XVIII стст.
   У трынаццаціскладовіку пасля 7 склада стаяла цэзура; як правіла, вершаваныя радкі канчаліся жаночымі клаўзуламі. Абумоўлена гэта было ўплывам польскай паэзіі і польскай мовы (націск у ёй пастаянны — на перадапошнім складзе ў слове), адкуль і прыйшоў да нас трынаццаціскладовік.
   Карысталіся трынаццаціскладовікам А. Рымша, Л. Мамоніч, К. Філалет, Мялецій Сматрыцкі, С. Собаль, Сімяон Полацкі і інш. Дзякуючы Полацкаму трынаццаціскладовік трапіў у рускую паэзію і заняў там таксама дамінуючае становішча ажно да рэформы Традзьякоўскага-Ламаносава.
   Вось, для прыкладу, адзін з трынаццаціскладовікаў Андрэя Рымшы (XVI ст.):

Въсе можем своим оком лацно обачыти,

Долъжыню и шырокость шнуром позначыти.

И чоловека можем познати по твары,

Если въ собе не маеть лишнее привары.

Але где цнота собе обрала оселость,

Там ростроп ест и мужьская смелость.

Крыніцы артыкулаў:

Рагойша В. П. Літаратуразнаўчы слоўнік: тэрміны i паняцці: для школьнікаў i абітурыентаў – Мінск: Народная асвета, 2009. – 303 с.
Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. – 3-е выд. – Мінск: Беларуская навука, 2004. – 576 с.
Слоўнік лінгвастылістычных і тэксталагічных тэрмінаў. Складальнікі: Абабурка М. В., Казімірская Т. А, Саўчанка В. М. – Магілёў: УА «МДУ імя А. А. Куляшова», 2012. – 284 с.

Тэорыя літаратуры: дапаможнік для студэнтаў філалагічных спецыяльнасцей ВНУ / В.І. Яцухна; Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь, Гомельскі дзяржаўны універсітэт імя Ф. Скарыны. – Гомель: ГДУ імя Ф. Скарыны», 2006. – 279 с.