Рыфмаваная проза - мастацкая проза, у якой ужываюцца сугучныя словы. Звычайна словы-сугуччы стаяць ня мяжы сінтаксічных груп, але могуць быць і ў іншых месцах празаічнага тэкста.
Рыфмаваная проза сустракаецца ў народнай творчасці, у прыватнасці, у казках. Як мастацкі прыём, ужываецца і ў пісьмовай літаратуры, у прыватнасці, у мове некаторых дзейных асоб беларускіх драматычных твораў ХVІІ - ХVІІІ стст. Так, рыфмаванай прозай гаворыць селянін Мацей з інтэрмедыі "Мацей і доктар-шарлатан": "Вот, мае паночкі, быў я ў пана Бараноўскага на куцці, да як пад'еў куцці, дак не магу сапці. Што мая Улляна ні рабіла! І гаршчок на пупе станавіла, да і тое не памагло, да яшчэ горш прылягло..."
У рыфмаванай прозе словы-сугуччы эўфанічна арганізуюць тэкст, надаюць яму павышаную рытмічнасць, эмацыянальнасць. Разам з тым яны членяць гэты тэкст на асобныя адрэзкі і тым самым некалькі сціраюць мяжу паміж прозай і вершам, набліжаюць адно да другога.
Рыфмаваную прозу у сваіх афарыстычных празаічных мініяцюрах часта выкарыстоўвае Марцін Коўзкі. Напрыклад: "Скарына распачаў наша кнігадрукаванне, а яшчэ раней было іконапісанне. Словы западалі ў вушы, абразы ратавалі душы. Абразы як асветы нашай азы — гэта і цяпер узрушае".
Похожие статьи:
Сучасная літаратура Беларусі → Тэма гістарычнага мінулага Беларусі ў сучаснай беларускай прозе
Сучасная літаратура Беларусі → Сучасная беларуская проза
Сучасная літаратура Беларусі → Сучасная проза Беларусі
Сучасная літаратура Беларусі → Сучасная беларуская проза
Сучасная літаратура Беларусі → Тэма Вялікай Айчыннай вайны ў сучаснай беларускай прозе
