Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.

Рытміка

   Рытміка (ад грэч. rhythmіkos — стройны, суладны) — раздзел вершазнаўства, які вывучае рытмічныя асаблівасці верша як моўнай сістэмы (асноўныя і дапаможныя рытмастваральныя кампаненты, сістэму паўтораў, паўз і г. д.), змястоўнасць вершаванага рытму, займаецца параўнальным даследаваннем рытму ў вершаваных творах розных літаратурных стыляў і напрамкаў.
   Рытмікай называюць таксама сукупнасць канкрэтных рытмічных з’яў асобных паэтычных школ ці буйных паэтаў (рытміка маладнякоўскай паэзіі, Максіма Багдановіча, Янкі Купалы і г. д.). Рытміка цесна звязана з другім раздзелам вершазнаўства — метрыкай.
   У беларускім вершазнаўстве канкрэтным аналізам рытмікі ўпершыню заняўся Максім Багдановіч. У 70-я гады XX ст. пашырэнне набыў статыстычны метад даследавання рытмічных з’яў беларускага верша. Аднак грунтоўнае даследаванне рытмікі беларускага верша па сутнасці толькі пачынаецца.

Крыніцы артыкулаў:

Рагойша В. П. Літаратуразнаўчы слоўнік: тэрміны i паняцці: для школьнікаў i абітурыентаў – Мінск: Народная асвета, 2009. – 303 с.
Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. – 3-е выд. – Мінск: Беларуская навука, 2004. – 576 с.
Слоўнік лінгвастылістычных і тэксталагічных тэрмінаў. Складальнікі: Абабурка М. В., Казімірская Т. А, Саўчанка В. М. – Магілёў: УА «МДУ імя А. А. Куляшова», 2012. – 284 с.

Тэорыя літаратуры: дапаможнік для студэнтаў філалагічных спецыяльнасцей ВНУ / В.І. Яцухна; Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь, Гомельскі дзяржаўны універсітэт імя Ф. Скарыны. – Гомель: ГДУ імя Ф. Скарыны», 2006. – 279 с.