Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.

Развязка

Развязка — заключны этап у развіцці дзеяння (канфлікту, сюжэта) у эпічным або драматычным творы.
Часцей за ўсё развязка наступае ўслед за кульмінацыяй, напрыклад у паэме Янкі Купалы «Курган» развязка адбываецца ў перадапошнім раздзеле твора:

Падхапілі, ўзялі гусляра-старыка,

Гуслі разам яго, самагуды;

Па-над бераг круты, дзе шумела рака,

Павялі, паняслі на загубу.

Месца выбралі здатнае, вырылі дол,

Дол тры сажні — шырокі, глыбокі;

Закапалі, убілі асінавы кол,

Далі насып тры сажні высокі.

   Развязка можа і супадаць з кульмінацыяй. Напрыклад, у камедыі Кандрата Крапівы «Хто смяецца апошнім» — сцэна ненаўмыснага самавыкрыцця Гарлахвацкага ў час чытання даклада, падрыхтаванага Тулягам, на вучоным савеце.
   Развязка можа быць вынесена і ў пачатак твора.
   Развязка адыгрывае важную ролю ў творы: ад таго, як вырашаецца канфлікт, залежыць увесь ідэйны сэнс твора. Пасля развязкі дзеянне ўжо не развіваецца. За ёй можа ісці толькі эпілог.

Крыніцы артыкулаў:

Рагойша В. П. Літаратуразнаўчы слоўнік: тэрміны i паняцці: для школьнікаў i абітурыентаў – Мінск: Народная асвета, 2009. – 303 с.
Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. – 3-е выд. – Мінск: Беларуская навука, 2004. – 576 с.
Слоўнік лінгвастылістычных і тэксталагічных тэрмінаў. Складальнікі: Абабурка М. В., Казімірская Т. А, Саўчанка В. М. – Магілёў: УА «МДУ імя А. А. Куляшова», 2012. – 284 с.

Тэорыя літаратуры: дапаможнік для студэнтаў філалагічных спецыяльнасцей ВНУ / В.І. Яцухна; Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь, Гомельскі дзяржаўны універсітэт імя Ф. Скарыны. – Гомель: ГДУ імя Ф. Скарыны», 2006. – 279 с.