Развязка — заключны этап у развіцці дзеяння (канфлікту, сюжэта) у эпічным або драматычным творы.
Часцей за ўсё развязка наступае ўслед за кульмінацыяй, напрыклад у паэме Янкі Купалы «Курган» развязка адбываецца ў перадапошнім раздзеле твора:
Падхапілі, ўзялі гусляра-старыка,
Гуслі разам яго, самагуды;
Па-над бераг круты, дзе шумела рака,
Павялі, паняслі на загубу.
Месца выбралі здатнае, вырылі дол,
Дол тры сажні — шырокі, глыбокі;
Закапалі, убілі асінавы кол,
Далі насып тры сажні высокі.
Развязка можа і супадаць з кульмінацыяй. Напрыклад, у камедыі Кандрата Крапівы «Хто смяецца апошнім» — сцэна ненаўмыснага самавыкрыцця Гарлахвацкага ў час чытання даклада, падрыхтаванага Тулягам, на вучоным савеце.
Развязка можа быць вынесена і ў пачатак твора.
Развязка адыгрывае важную ролю ў творы: ад таго, як вырашаецца канфлікт, залежыць увесь ідэйны сэнс твора. Пасля развязкі дзеянне ўжо не развіваецца. За ёй можа ісці толькі эпілог.
