Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.

Кант

Кант (ад лац. cantus — спевы, песня) — харавая песня-гімн свецкага зместу, пашыраная на Беларусі ў канцы ХV—ХVІІІ стст.

Быў цесна звязаны з духоўнай лірыкай. Канты карысталіся рыфмаванымі адзінаццаціскладовікамі і трынаццаціскладовікамі (з адной або дзвюма цэзурамі), а таксама строфамі (часта складанымі).
Прыйшлі да нас з Чэхіі і Польшчы; дзякуючы найперш Сімяону Полацкаму, які ў 1680 г. выпусціў першы зборнік рускіх кантаў, сталі вядомыя і ў Расіі. Існавалі асобныя жанравыя разнавіднасці кантаў: псальмы — канты на рэлігійную тэматыку, услаўленча-віншавальныя, лірычныя, жартоўныя і інш.

Крыніцы артыкулаў:

Рагойша В. П. Літаратуразнаўчы слоўнік: тэрміны i паняцці: для школьнікаў i абітурыентаў – Мінск: Народная асвета, 2009. – 303 с.
Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. – 3-е выд. – Мінск: Беларуская навука, 2004. – 576 с.
Слоўнік лінгвастылістычных і тэксталагічных тэрмінаў. Складальнікі: Абабурка М. В., Казімірская Т. А, Саўчанка В. М. – Магілёў: УА «МДУ імя А. А. Куляшова», 2012. – 284 с.

Тэорыя літаратуры: дапаможнік для студэнтаў філалагічных спецыяльнасцей ВНУ / В.І. Яцухна; Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь, Гомельскі дзяржаўны універсітэт імя Ф. Скарыны. – Гомель: ГДУ імя Ф. Скарыны», 2006. – 279 с.