Кант (ад лац. cantus — спевы, песня) — харавая песня-гімн свецкага зместу, пашыраная на Беларусі ў канцы ХV—ХVІІІ стст.
Быў цесна звязаны з духоўнай лірыкай. Канты карысталіся рыфмаванымі адзінаццаціскладовікамі і трынаццаціскладовікамі (з адной або дзвюма цэзурамі), а таксама строфамі (часта складанымі).
Прыйшлі да нас з Чэхіі і Польшчы; дзякуючы найперш Сімяону Полацкаму, які ў 1680 г. выпусціў першы зборнік рускіх кантаў, сталі вядомыя і ў Расіі. Існавалі асобныя жанравыя разнавіднасці кантаў: псальмы — канты на рэлігійную тэматыку, услаўленча-віншавальныя, лірычныя, жартоўныя і інш.
