Ідучы па вуліцы, Міхась, сямігадовы хлопчык, не раз затрымліваўся каля аднаго дома ў сяле. Ён быў шмат большы і вышэйшы за нізенькія сялянскія хаткі і быў накрыты не саломаю, як усе будынкі, а гонтамі. Высокі ганак на тоўстых круглых слупах значна выступаў ад даху наперад і таксама быў накрыты гонтамі. Вялікія, светлыя вокны прыветна глядзелі на вуліцу. А над вокнамі, ледзь не каля самага даху, была прыбіта невялікая дошка з нейкім малюнкам – ні то зверам, ні то птушкаю з дзвюма галовамі. На дошцы стаялі нейкія значкі роўненькім радочкам. Што гэта былі за значкі, Міхась не ведаў. Казалі, што гэта літары. Іх можа разбіраць толькі той, хто будзе хадзіць у гэты дом, а дом той завецца школай, і літары гэтыя азначаюць цэлае слова. І Міхась усякі раз, як праходзіў каля школы, чуў у сабе нейкі страх, бо маці не раз яго страшыла гэтаю школаю, як ён часам пачне залішне гуляць у хаце.
(151 слова)
Паводле Я. Коласа
Похожие статьи:
Авяр’ян Дзеружынскі → Авяр’ян Дзеружынскі - Хто вас у школу сабіраў?
Пераказы, дыктанты → Дарога ў школу
Кастусь Жук → Кастусь Жук - Урок
Пераказы, дыктанты → Вясковы асветнік
Мікола Чарняўскі → Мікола Чарняўскі - Пайшлі ад нас канікулы