Ходзіць Май па лесе ды на скрыпачцы грае. Вакол птушкі на розныя галасы спяваюць. Радуюцца, што з выраю вярнуліся. Адзін Дрозд маўчыць. Баіцца, што песня яго непрыгожая. Май параіў яму: «Павучыся ў іншых, толькі сваёй песні не забудзь».
Узрадаваўся Дрозд, але забыўся пра наказ Мая. У многіх птушак вучыўся. Нарэшце прыляцеў да сваёй вербалозіны, пакалыхаўся на ёй і давай спяваць. Пасвішча шпаком, жаўранкам зазвініць, ластаўкай зашчабеча, салаўём зацёхкае. Ды толькі сваёй песні ніяк не ўспомніць. Так і спявае на ўсе птушыныя галасы. За гэта называюць яго людзі перасмешнікам.
(89 слоў)
(Паводле К. Каліны)
Похожие статьи:
Янка Брыль → Птушкі i гнёзды. Сцюдзёны вырай. Аповесць першая
Янка Брыль → Увесь свет — адзін дом (па раману Янкі Брыля "Птушкі i гнёзды")
Янка Брыль → Раман Янкі Брыля "Птушкі і гнёзды". Вобраз Алеся Руневіча
Янка Брыль → Птушкі i гнёзды. Гнёзды за дымам. Аповесць другая
Пераказы → Птушкі шчасця