У дзяцінстве мы назіралі адлёт буслоў у вырай. Птушкі выстраіліся ў рад, нібы школьнікі на лінейцы. Важак прайшоўся некалькі разоў перад строем, аглядаючы то адным, то другім вокам кожнага. Раптам ён спыніўся, выцягнуў шыю, узяў дзюбай аднаго бусла за пер’е і вывеў са строю.
У нас аж дух заняло: што будзе далей? Усе птушкі следам за важаком падняліся ўгору. А бусел, выведзены са строю, застаўся на зямлі. Пакуль не зніклі буслы за даляглядам, ён усё пазіраў у той бок. Потым падняўся і паляцеў на бліжэйшае гняздо.
Дома я расказаў пра пакінутага бусла. Бацька растлумачыў, што птушку прынеслі ў ахвяру, каб іншым пашчасціла ў дарозе.
Праз шмат гадоў я спытаў пра пакінутага бусла ў прафесара біялогіі. Ён сказаў, што важак пакінуў слабага бусла, каб той не замаруджваў палёту.
(Паводле А. Пальчэўскага)
Похожие статьи:
Пераказы, дыктанты → Ляцяць, ляцяць крылатыя вешчуны
Пераказы, дыктанты → Сойка (Паводле У. Ягоўдзіка)
Пераказы, дыктанты → Бясхвосты шпак
Пераказы, дыктанты → Абед у мяцеліцу
Пераказы, дыктанты → Птушкі шчасця