Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.

Музыка

Варыянт 1 (245 слоў)

   Яшчэ не скончылася вайна, Чырвоная Армія толькі вызваліла Беларусь, калі ў пасёлку адкрылі дзетдом. Жылі дзетдомаўцы ў халодным каменным доме. Выхаванцаў па першым часе было мала, толькі чацвёра.
   Першыя дні дзецям было вельмі цяжка. Яны сумавалі па родным доме, хоць ведалі, што бацькі іх загінулі. Займацца з дзецьмі выхавальніцы Веры Паўлаўне асабліва не было калі: яна то гатавала дзецям ежу, то што-небудзь мыла, то прыбірала пакой.
   Аднойчы, выгадаўшы вольную часіну, Вера Паўлаўна сабрала дзяцей у зале, дзе стаяў стары раяль. Моўчкі, без ахвоты, акружылі яны выхавальніцу і чакалі. Амаль кожны з іх брынкаў ужо не адзін раз на гэтым вялізным чорным інструменце. Вера Паўлаўна, седзячы на ўслончыку, то падсоўвалася бліжэй да раяля, то адхіналася зноў назад. Было відаць, што хвалявалася.
   І вось пачуліся першыя гукі. З’явілася такое адчуванне, быццам, глуха пагрымваючы, насоўваецца хмара. Раптам музыка стала мацнець, набіраць сілу, і перад вачыма паўсталі карціны бою.
   Мінуў нейкі час, і музыка стала мяняцца, гукі цішэлі, а раяль заспяваў тоненька і далікатна. Здавалася, нарадзіўся праменьчык, а потым як быццам узышло сонца, яркае, прамяністае. І ад музыкі, якая цяпер гучала, было так хораша на душы, нібы ўсе яны апынуліся сярод кветак на квяцістым, духмяным лузе.
   Дзяўчынкі прытуліліся адна да адной, абняліся і за ўвесь час нават не паварушыліся. Хлопчыкі таксама. У вачах ва ўсіх стаяла святло радасці. Калі ж музыка сціхла, нікому не хацелася нікуды ісці адсюль.
   З таго часу яны збіраліся ў вольны час сваёй сямейкай каля раяля, што парадніў іх, і прасілі Веру Паўлаўну пайграць.

Варыянт 2 (140 слоў)

   Пасля таго як Чырвоная Армія вызваліла Беларусь ад фашыстаў, у нашым пасёлку адкрылі дзіцячы дом.
   Аднойчы выхавальніца Вера Паўлаўна сабрала нас у зале, дзе стаяў стары раяль. Моўчкі, без ахвоты, акружылі мы выхавальніцу і чакалі. Амаль кожны з нас брынкаў ужо не раз на гэтым вялізным чорным інструменце.
   І вось пачуліся першыя гукі. У мяне з’явілася такое адчуванне, быццам, глуха пагрымваючы, насоўваецца хмара. Раптам музыка стала мацнець, набіраць сілу, і перад маімі вачыма паўсталі карціны бою.
   Мінуў нейкі час, і музыка стала мяняцца: гукі цішэлі. І тут раптам раяль заспяваў тоненька і далікатна. Здавалася, што нарадзіўся праменьчык, а потым як быццам узышло яркае, прамяністае сонца. І ад музыкі, якая цяпер гучала, было так хораша на душы. Дзяўчаткі прытуліліся адна да адной, абняліся і за ўвесь час нават не паварушыліся.
   Калі ж музыка сціхла, нам не хацелася нікуды ісці адсюль.

Паводле М. Корзуна

Музыка

Похожие статьи: