Чырвоным пажарам рабін гарыць асенні лес. У лесе не чутна нават подыху ветрыку. Аслаблае лісце зрываецца з дрэў і, павольна кружачыся, бясшумна кладзецца на зямлю. З мяккай журбой я любуюся гэтым залатым дажджом восені.
Паблізу села на дрэве чародка птушак. Адразу я палічыў іх за драздоў, але, прыгледзеўшыся ўважлівей, пазнаў лясных жаваранкаў.
Нейкі час птушкі сядзелі нерухома. Але вось адна з іх схамянулася, пабегла па галінках на самую макаўку чырвонай рабіны і, узмахнуўшы крыльцамі, узляцела ў паветра. Набіраючы кругамі вышыню, птушка заспявала. Нядоўга прымусілі чакаць сябе і яе сяброўкі. Адны з іх спявалі, седзячы на галінках, іншыя ж, больш заўзятыя, узляцелі.
Лясныя жаваранкі – цудоўныя спевакі! Па прыгажосці сваёй песні яны могуць паспрачацца з такімі прызнанымі спевакамі, як шпак, дрозд і нават салавей.
Шмат разоў даводзілася мне слухаць лясных жаваранкаў, але на гэты раз я чамусьці не пазнаў іх песні. Надта ж ужо шмат чулася ў ёй нейкай незразумелай мне журбы і смутку. I куды толькі падзелася так уласцівая для іх жыццярадаснасць?
Доўга слухаў я птушак.
(167 слоў)
Паводле Р. Ігнаценкі.
Похожие статьи:
Рыгор Ігнаценка → Рыгор Ігнаценка - Вясна ідзе
Рыгор Ігнаценка → Рыгор Ігнаценка - Грыбнік
Рыгор Ігнаценка → Рыгор Ігнаценка - Ганарлівая птушка
Рыгор Ігнаценка → Рыгор Ігнаценка - Дупляначка
Рыгор Ігнаценка → Рыгор Ігнаценка - Ягады пад снегам
