На Валожыншчыне вёску Сакаўшчына ведаюць і дарослыя, і дзеці. Каля яе на вадасховішчы аблюбавала сабе куточак пара лебедзяў. Вялікія птушкі з беласнежным апярэннем ганарліва ўздымаюць свае чырванадзюбыя галовы на тонкіх доўгіх шыях. Круглы год жывуць белыя птахі на вадасховішчы і чаруюць сваёй прыгажосцю людзей. Асаблівую радасць лебедзі прыносяць дзецям. Даверлівыя птушкі смела падплываюць да самага берага і бяруць з рук дзятвы ласункі.
Адзін год стаяла суровая зіма. Бывалі дні, калі маразы дасягалі сарака градусаў. На вадасховішчы, дзе зімавала пара лебедзяў, не замерзла толькі адна палонка. Але з кожным днём яна станавілася ўсё меншай. Хутка ад яе засталося толькі адно «акенца». Птушкі ўжо не маглі плаваць і здабываць сабе корм. Ім пагражала немінуемая гібель.
Тады на дапамогу лебедзям прыйшлі школьнікі. Яны злавілі птушак і прынеслі іх у школу. Цэлую зіму даглядалі лебедзяў, а вясной зноў выпусцілі на волю. Многія думалі, што птушкі ніколі больш не застануцца зімаваць у Сакаўшчыне. Але лебедзі паверылі, што людзі заўсёды прыйдуць ім на дапамогу.
Не могуць чырванадзюбыя птахі пакінуць родны куточак, бо прыкіпелі да яго сэрцам.
(170 слоў)
(Паводле Я. Галубовіча)
Похожие статьи:
Янка Брыль → Раман Янкі Брыля "Птушкі і гнёзды". Вобраз Алеся Руневіча
Янка Брыль → Птушкі i гнёзды. Гнёзды за дымам. Аповесць другая
Янка Брыль → Увесь свет — адзін дом (па раману Янкі Брыля "Птушкі i гнёзды")
Пераказы → Птушкі шчасця
Янка Брыль → Птушкі i гнёзды. Сцюдзёны вырай. Аповесць першая