Жыццё першадрукара было напоўнена падарожжамі, узлётамі да вышынь славы і горкімі расчараваннямі.
З Прагі ён вярнуўся на Радзіму, у Вялікае княства Літоўскае, і з дапамогаю заможных землякоў заснаваў друкарню ў Вільні. Францішак Скарына працаваў лекарам, удзельнічаў у складанні законаў дзяржавы. Сябры, баючыся за жыццё першадрукара, адгаворвалі яго ад задуманай паездкі ў Масковію. Аднак Скарына ўсё ж паехаў туды і прапанаваў тутэйшым уладарам наладзіць друкаванне кніг. Вялікі князь маскоўскі адмовіўся і загадаў спаліць прывезеныя палачанінам кнігі. Маскоўскія валадары не хацелі, каб у іх дзяржаве пашыралася кніжная мудрасць.
Шмат бед і цяжкасцей выпала Скарыне і на Радзіме. Ён быў смелы чалавек і адступаў ад правілаў выдання Бібліі, што былі зацверджаны царквою. Гэта лічылася злачынствам, за якое першадрукара маглі спаліць на вогнішчы.
Скарыне давялося пасядзець і ў турме. Туды яго кінулі за братавы даўгі. Даведаўшыся пра гэта, сам кароль і вялікі князь літоўскі Жыгімонт загадаў вызваліць вучонага палачаніна і даў яму вечную ахоўную грамату.
(151 слова)
Паводле У. Арлова
Похожие статьи:
Пераказы → Спадчына Скарыны
Іншае → Францыск Скарына - З прадмовы да "Кнігі Юдзіф"
Пераказы → Мастацкая Скарыніяна
Пераказы → Эпоха Францыска Скарыны
Пераказы → Францыск Скарына