Нельга не зачаравацца, гледзячы на высокі і стройны дуб. Гонкае і роўнае, як струна, дрэва выцягнулася ў вышыню, каб зялёнай шапкай верхавіны зірнуць на ваколіцы. Тоўстая кара з глыбокімі раўчукамі маршчын пакрыла яго, як сведка сталасці. Унізе на кары з’явіўся зялёны мох, але ўсё дрэва дыхае яшчэ магутнасцю і сілай.
Каля трыццаці метраў увысь цягнецца гонкі ствол, без адзінага сучка і дупла, а потым раскідаецца вялікімі сукамі, ствараючы пышную зялёную шапку. Адтуль яшчэ на дзесяць метраў уверх вабіць вока густая зелень галін.
Каля шасцісот гадоў мае дуб. Шмат бачыў ён на сваім вяку. Бушавалі суровыя навальніцы над ім, змяняліся часы і падзеі. Але жыла родная зямля з яе свабодалюбівым народам, непакорным, прагным да волі і жыцця, і дуб як бы ўвасобіў гэтую магутнасць і непакорнасць сваёй зямлі.
(127 слоў)
Паводле Т. Хадкевіча
Похожие статьи:
Ядвігін Ш → Ядвігін Ш. - Дуб-дзядуля
Пераказы, дыктанты → Цар-дуб
Казкі Жыцця → Якуб Колас - Як птушкі дуб ратавалі
Анатоль Бутэвіч → Анатоль Бутэвіч - Дуб-заступнік
Ядвігін Ш → Ядвігін Ш. - Дуб-дзядуля - ГДЗ