Чалавечае жыццё – дзіўная рознакаляровая стужка лёсу, што паступова раскручваецца ў невядомую будучыню, пакідаючы ў гісторыі планеты Зямля свае адметныя сляды. Некаторыя з іх бачацца з другіх мацерыкоў і краін, іншыя – толькі ў той мясцовасці, дзе наканавана было чалавеку нарадзіцца, жыць, ствараць.
У вёсцы Бог даў мне магчымасць спасцігнуць прыгажосць прыроды, і праваднікамі ў гэтым былі мае дзед і бабуля – маміны бацькі. Чым больш набіраешся вопыту і чым далей адыходзіць час іх зыходу ў іншы свет, тым выяўней адчуваеш і разумееш, наколькі духоўна багатыя, далікатныя і, можна сказаць, святыя былі гэтыя простыя вясковыя людзі. Зараз мне здаецца, што яны былі ўвасабленнем усіх найлепшых якасцей беларусаў: працавітасці, спакою, памяркоўнасці, такту, суперажывання. Ці не таму ў іх хаце часта спыняліся госці – і простыя вяскоўцы, і навукоўцы, і кіраўнікі, і ўсе яны з павагай і любоўю ставіліся да гаспадароў.
(135 слоў)
Паводле І. Пракаповіча
Похожие статьи:
Павел Місько → Павел Місько - Як дзеда дзялілі
Артур Вольскі → Артур Вольскі - Дзіўны дзед
Васіль Зуёнак → Васіль Зуёнак - Ехаў дзед дадому...
Васіль Вітка → Васіль Вітка - Казкі дзеда Васіля
Уладзіслаў Галубок → Уладзіслаў Галубок - Забытая хатка