Знайшоў вожык пень, зрабіў у ім гняздо і заснуў.
Доўга спаў вожык. Аднойчы пачуў, што нехта трывожыць яго. Высунуўся з гнязда, а там ручаёк весела гамоніць. «Прачнуўся сам і іншых будзіш», – папракнуў звярок. І зноў заснуў.
Раніцаю вочкі расплюшчыў і зморшчыўся. Вылез з гнязда, а ручаёк да самага пня падступіўся.
– Ну, пачакай, назола! – зазлаваўся вожык. – Я цябе зямлёю засыплю!
Падбег да ручайка. Той падхапіў вожыка і панёс. Плыве звярок, а навокал вясна. Пралескі яснымі вочкамі ўсміхаюцца. У сінім небе жаваранкі спяваюць.
Выбраўся вожык на беражок і сказаў:
– Дзякуй, ручаёк! Каб не ты, я вясну праспаў бы.
(101 слова)
(Паводле Я. Галубовіча)
Похожие статьи:
Пераказы, дыктанты → Абуджэнне
Пераказы, дыктанты → Прыход вясны
Пераказы, дыктанты → Сустрэча вясны
Якуб Колас → Якуб Колас - Вясна
Пераказы, дыктанты → Гуканне вясны