Пякаюць каплі вады, –
ў срэбрамёце іх смех.
На іх дзень малады
кулакі
скамячыць не пасмеў.
Ён госцем вясёлым прысеў
і ўмывае свой твар.
Нікне ўсё пакрысе
і ўсё ахутвае твань.
Яны-ж моўчкі крышталяць кругі, –
іх у гэтым уцеха уся.
Кожны з нас заўтра другі…
Будзем блукацца там-сям.
Бо ніяк, аніяк
немагчыма жыццю дагадзіць.
Не адзін перад ім ужо змяк –
хоць і хацеў
схапіць выбрык гадзін.
Похожие статьи:
Биографии → Язэп Пушча
Язэп Пушча → Язэп Пушча - Раніцу шчэбет пільнуе ...
Язэп Пушча → Язэп Пушча - Сяўба
Язэп Пушча → Язэп Пушча - Раніца
Язэп Пушча → Язэп Пушча - На возеры