Мясісты, тлусты і кірпаты Нос,
Што красаваўся ганарыста на шырокім твары,
Раптоўна асядлалі акуляры...
Зачмыхаў ён, як паравоз:
– Нахабства! Я не пацярплю!
Я акуляры скіну! Раздраблю!
Не для таго я гадаваўся,
Каб для кагосьці я стараўся!
– Чаго ты расхадзіўся? – запыталі Вочы, –
Ты зразумець не можаш ці не хочаш
Той простай ісціны, што ты без нас
На брук ці ў бруд пялёхнуўся б не раз...
Ёсць фанабэрыстыя ў нас асобы,
Што толькі для сябе жывуць,
А для другіх і пальцам не жадаюць варухнуць...
Ім байка прыйдзецца, відаць, не да спадобы.
Похожие статьи:
Эдуард Валасевіч → Эдуард Валасевіч - Кот і Вожык
Эдуард Валасевіч → Эдуард Валасевіч - Шчупак і Плотка
Эдуард Валасевіч → Эдуард Валасевіч - Мітрафан і дэльтаплан
Эдуард Валасевіч → Эдуард Валасевіч - Сонца і Певень
Эдуард Валасевіч → Эдуард Валасевіч - Арэх і Жаба