Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.
Лежневы фіялкі
На досвітку я ішоў на рыбалку. Абапал дарогі ў змроку блішчалі нейкія буйныя белыя кветкі. Я спяшаўся, таму мне не было часу разгледзець, што гэта былі за кветкі такія.
Вяртаючыся апоўдні дамоў, я ўспомніў пра іх. Але як ні ўглядаўся ў запылены быльнёг ля дарогі, знаёмых кветак не было відаць. Мяне зацікавіла гэта акалічнасць. Я дачакаўся вечара і выйшаў за вёску. Гляджу, зноў абапал дарогі белыя зорачкі ў змроку гараць. Я нарваў букецік. Дома наліў у вазачку вады і апусціў у яе загадкавыя кветкі.
Ранкам мяне наведаў дзед Зміцер. Стары ляснік часта заходзіць пагаманіць аб тым, аб сім. Чалавек ён гаваркі, усяму любіць сваё тлумачэнне даваць. Да таго ж вобразна і маляўніча.
– Ты, як я бачу, па начах не спіш, – кажа стары.
– Адкуль вы ведаеце?
– Пажывеш з маё, будзеш і ты шмат чаго ведаць, – смяецца ён. – А падказалі мне аб гэтым твае краскі ў вазачцы. Чалавеку, які з цемраю запіраецца ў чатырох сценках дома, – тлумачыць стары, – не суджана іх бачыць. Во гэта начныя краскі. Днём яны спяць, а як сцямнее – блішчаць усю ноч на радасць начным жыхарам.
Дзед памаўчаў з хвіліну і пытае:
– Лежня ведаеш?
Гэта ён так леляка заве. I трэба сказаць, што назва лесніком дадзена трапна. Ляляк – птушка начная. Ноччу яна лётае, а ўвесь дзень нерухома ляжыць дзе-небудзь ва ўтульным месцейку на зямлі, адпачывае.
– Дык вось, – працягвае стары, – начны птах надта паважае гэтыя краскі. Палунае, палунае ў паветры і хуценька ўніз да фіялак. Так птушка ўсю летнюю ноч розных там мошак-казюлек ловіць ды водарам сваіх любімых красак дыхае.
Я ўспомніў, што калі ранкам спяшаўся на раку, то і сапраўды ў цемры ляляк вакол мяне лётаў ды ўсё нешта да зямлі прыпадаў.
Калі дзед Зміцер пайшоў, я ўзяў з вазачкі кветку і ўважліва пачаў разглядаць яе. Белыя пялёсткі выглядалі з зялёнага пузатага гарлачыка. Яны былі нейкія паскручваныя, бы павялыя. Таму кветак днём і не відаць сярод быльнягу.
I вось што цікава. Зялёны гарлачык быў напоўнены паветрам, ды так шчыльна, што калі пакладзеш яго з кветкай на далонь, а другою ўдарыш на версе, то чуваць нібы стрэл з цацачнага наганчыка. Стары ляснік казаў, што лежнева фіялка вялікая чысцюля. Днём спёка, пыл. Таму яна ноччу прадбачліва назапашвае ў прасторны гарлачык чыстага вільготнага паветра і ўвесь летні дзень потым дыхае ім. Вось якая гэта цікавая кветка.
Што ж, калі хто з вас пажадае з лежневымі фіялкамі пазнаёміцца, схадзіце надвячоркам за вёску альбо на ўзлессе. А там, глядзіш, можа пашчасціць вам заадно і леляка пабачыць. Паназіраць, як птах у вячэрнім змроку водарам кветак дыхае. Хіба ж не цікава, скажыце, гэткае ўбачыць?
Похожие статьи:
Рыгор Ігнаценка → Рыгор Ігнаценка - Грыбнік
Рыгор Ігнаценка → Рыгор Ігнаценка - Ягады пад снегам
Рыгор Ігнаценка → Рыгор Ігнаценка - Вясна ідзе