Ужо на тры замкі закрыўся жмінда
і недзе перад ложкам ловіць моль,
а па садах згалелых ходзіць крыўда,
я чую — дрэвы скардзяцца на золь.
Слата, слата... а ў позірку чаканне,
бы феерверкам выбухне зіма...
Прымроіцца, як ясны дзень, каханне,
цьфу на яго! Яно заўжды чума.
Гартае свет турбот будзённых кнігу,
нямала ў ёй старонак для мяне,
і круціць лёс, нібы разводдзе крыгу,
не сплю.... Чакаю сонейка ў акне.
1987
Похожие статьи:
Раіса Баравікова → Раіса Баравікова - Старэюць людзі, дрэвы і кусты...
Раіса Баравікова → Раіса Баравікова - Жыву, і дзякуй, не ў прасторы голай...
Раіса Баравікова → Раіса Баравікова - Верш да дзяцей
Раіса Баравікова → Творчасць Раісы Баравіковай
Раіса Баравікова → Раіса Баравікова - Барбара Радзівіл
