Пятрусь Броўка - З нас кожны памыляцца можа...

З нас кожны памыляцца можа,
На сэрцы горыч ды імжа.
Здаваўся сябра мне прыгожым
І гэткім чыстым, як сляза.

Калі ж пазнаў бліжэй, без меры
Узбунтаваўся розум мой, –
Увесь ён з бруду і кар’еры
За прыгажосцю паказной.

Я вельмі рады развітанню,
Але цяжар яшчэ нашу, —
Хаджу атручаны дазвання,
Бы нехта плюнуў у душу.

Похожие статьи:

Пятрусь Броўка → Творчасць Петруся Броўкі

Пятрусь Броўка → Пятрусь Броўка - Зямля Беларусі (Урывак з паэмы "Беларусь")

Пятрусь Броўка → Матывы і вобразы лірыкі Петруся Броўкі

Пятрусь Броўка → Пятрусь Броўка - Кропля

Пятрусь Броўка → Пятрусь Броўка - Кастусь Каліноўскі