Бывае, што хтосьці пакіне свой дом
І дзесьці навек асядае...
А я, дзе , ні быў, у старое гняздо
Як бусел, заўжды прылятаю.
Няхай акіяны, хай горы да зор,
Чаго б ні пабачыла вока,
Прымчуся дахаты, як гляну на бор,
І так уздыхну я глыбока.
Тут сосны і грабы, рабіны і клён
І елкі, што вецер насеяў.
Між пушчаў для сэрца і свой Парфенон,
Для сэрца свае Калізеі.
Хіба я на свеце знайду пекнату,
Як тут, на маёй Беларусі?
Бывае, як бусел, ізноў паляту,
Але неўзабаве вярнуся.
Похожие статьи:
Пятрусь Броўка → Матывы і вобразы лірыкі Петруся Броўкі
Пятрусь Броўка → Пятрусь Броўка - Зямля Беларусі (Урывак з паэмы "Беларусь")
Пятрусь Броўка → Пятрусь Броўка - Кастусь Каліноўскі
Пятрусь Броўка → Творчасць Петруся Броўкі
Пятрусь Броўка → Пятрусь Броўка - Кропля