Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Васіль Хомчанка - Коска

Увага!!! Поўны змест

   Захарка сеў рыхтаваць урокі. Трэба было выканаць практыкаванне: перапісаць сказы і паставіць, дзе трэба, коскі. А рабіць Захарку нічога не хацелася. Ён падпёр далонямі галаву і задумаўся. Захарка толькі што прачытаў кніжку пра прыгоды капітана карабля.
   Цікавае, гераічнае жыццё ў марскіх капітанаў. Не тое, што ў яго, Захаркі. Вучы граматыку. Захарка ўздыхнуў і сказаў уголас:
   – Навыдумлялі ўсялякіх прадметаў. I ўсе іх вучы. Коскі там розныя, пытальнікі...
   Пачуў гэта старэйшы брат Янка і спытаў:
   – А ты б што хацеў вучыць?
   – Хай бы адразу вучылі на касманаўтаў, капітанаў, шафёраў. А то вучаць, дзе коскі ставіць. Хіба без іх нельга жыць?
   Янка даўно ведаў, што Захарка марыць стаць капітанам далёкага плавання. Ён трохі падумаў, хітра ўсміхнуўся і сказаў:
   – Кажаш, і без косак можна пражыць? Мы зараз праверым. Бяры аловак і пішы.
   – Што пісаць?
   – Будзем лічыць, што ты ўжо капітан карабля. Табе трэба даць пісьмовы загад сваім матросам.
   – Гэта я змагу, – абрадаваўся Захарка. Такі занятак усё ж цікавей, чым урокі рабіць. – Які загад, кажы!
   – Ты хворы ці паранены ў бойцы з піратамі. Ляжыш у бальніцы.
   – Нічога ты не разумееш у марской справе, – паправіў Янку Захарка. – Піратаў даўно ўжо няма.
   – Добра, згодзен. Ты захварэў, ляжыш у бальніцы, а карабель стаіць у гавані. У моры шторм. Я твой памочнік, чакаю ад цябе пісьмовага загаду. Ты кажаш: плыві.
   – Ну і плыві.
   – Не, ты напішыі мне загад, – патрабаваў Янка.
   Захарка рашуча падсунуў аркуш паперы, узяў аловак.
   – Пісаць?
   – Пішы, пішы.
   I Захарка пад дыктоўку Янкі напісаў: «Плысці не дазваляю стаяць у гавані».
   Прачытаў Янка і паціснуў плячыма:
   – Нічога не разумею.
   – Усё ясна, – сказаў упэўнена Захарка. – Я загадваю плысці.
   – Не, не ясна. Ці плысці не дазваляеш і трэба стаяць, ці трэба плысці і стаяць не дазваляецца ў гавані. Не хапае коскі.
   Захарка зморшчыў лоб і пачаў думаць, дзе б гэту самую коску паставіць. I паставіў пасля слоў «не дазваляю».
   – Ну вось, значыць, трэба стаяць, – засмяяўся Янка.
   – Я плысці дазволіў, – разгубіўся Захарка.
   – Тадыі коска не тут павінна стаяць.
   Янка закрэсліў Захаркаву коску і паставіў сваю пасля слова «плысці».
   Захарка пачухаў патыліцу і падумаў, што сапраўды гэтыя коскі маюць значэнне нават і для марскіх капітанаў. Ён уздыхнуў, узяў падручнік па граматыцы, разгарнуў сшытак і пачаў пісаць практыкаванне.

Похожие статьи:

Васіль ХомчанкаВасіль Хомчанка - Янкава рукавічка

Васіль ХомчанкаВасіль Хомчанка - Дзве Дашы

Васіль ХомчанкаВасіль Хомчанка - Звон пад зямлёй

Васіль ХомчанкаВасіль Хомчанка - Яблык

Васіль ХомчанкаВасіль Хомчанка - Білеты у цырк