Як вадаспад, пясок сыпучы
Цурчыць струменем пад адхон...
Ён выбег з лесу, стаў над кручай
І так стаіць, усім відзён.
Пад ім шаша няспынным рухам
Шуміць, машынамі гудзе.
– Глядзіце, лось! – А ён і вухам
Не варухне, не павядзе.
Як тонкая страла, нацяты,
Рагамі ўпёрся у блакіт.
Такім на памяць ён узяты
І ў бронзе на заказ адліт.
І як далёкі адгалосак,
Дзе славу ён сваю насіў, –
І назвы навакольных вёсак,
І нават прозвішчы – Ласі,
О людзі! – як сказаў бы класік, –
Не любіце прыроды вы.
Няхай бы ж ён і ў нашым часе
Стаяў над кручаю жывы.
І, спуджаны гудком машыны,
Зноў кінуцца ў гушчарнік мог
І каля цёмнае яліны
Біў капытамі рыжы мох.
Похожие статьи:
Пераказы → Помнікі студэнтам
Пераказы → Помнік
Васіль Зуёнак → Васіль Зуёнак - Помнік
Пераказы → Помнікі жывёлам
Анатоль Грачанікаў → Анатоль Грачанікаў - Каля помніка партызанскай славы «Прарыў»