Па маленькім,
зялёным, як сад,
гарадку
крочыць тата,
узяўшы
мяне за руку.
Я амаль паспяваю
за ім –
крок у крок.
Тата кажа:
– Глядзі,
прыглядайся,
сынок.
Для мяне,
як для птушкі,
быў ён
родным гняздечкам –
гарадок,
што даўней
называўся мястэчкам.
Я адсюль
паляцеў
у нязведаны свет...
Мне б
за татам прайсці
шлях яго –
след у след!..
Похожие статьи:
Анатоль Грачанікаў → Анатоль Грачанікаў - Бацька і сын
Еўдакія Лось → Еўдакія Лось - Памяці бацькі
Васіль Жуковіч → Васіль Жуковіч - Дзе прывітанне?
Мікола Гіль → Мікола Гіль - Чаго смяяўся кот Васька
Мікола Гіль → Мікола Гіль - Татава аўтаручка