Ідэалізацыя (ад франц. іdealisation) — уяўленне або адлюстраванне пэўнай з’явы ў лепшым выглядзе, вылучэнне толькі станоўчых бакоў гэтай з’явы.
Спосабам ідэалізацыі карысталіся пісьменнікі-рамантыкі, якія малявалі сваіх герояў незвычайна смелымі, высакароднымі, г. зн. паказвалі іх у адпаведнасці з сваім эстэтычным ідэалам, вельмі ярка, кантрастна выяўляючы гэты ідэал.
Спосаб ідэалізацыі прыйшоў у літаратуру з вуснай народнай паэзіі, з народных легенд, гераічных песень, казак, былін, якім ён асабліва ўласцівы.
У беларускай літаратуры спосабам ідэалізацыі карысталіся і карыстаюцца многія пісьменнікі. Выразны прыклад знаходзім у паэме Янкі Купалы «Бандароўна» ў абмалёўцы вобраза Бандароўны:
Хараства такога ў свеце
Не было, не будзе;
Аб ёй людзі гаварылі,
Як аб нейкім цудзе.
Як маліны, яе губкі,
А твар, як лілея,
Як дзве зоркі, яе вочкі,
Гляне — свет яснее.
Iдэалізацыя мае і іншае значэнне — прыхарошванне рэчаіснасці, затушоўванне ценявых бакоў, супярэчнасцей жыцця.