Дзень добры, мама!
Чытаю кнігі, працую і адгукаюся душой на кожную новую праяву вясны. Поўны хвалявання і асаблівай ахвоты на самыя шчырыя словы, у думках я высноўваю сакавіцкае пісьмо да цябе.
Недзе ўжо закапаў бярозавік, шырэюць праталіны і выглядаюць на свет родныя пралескі. Усё навокал тое ж, як і кожнай вясной: і адлігі, і лужыны, і свежасць сакавіцкіх вятроў. Але кожны раз усё іначай і пахне, і свеціць, і плыве. З кожнай новай вясной мацней шчыміць сэрца, што час такі хуткаплынны, а так неашчадна траціцца.
Я люблю сакавік за яго святло і за такі патрэбны душы неспакой. А яшчэ я люблю сакавік за тое, што ў ім дзень твайго нараджэння, мама.
Сэрцу трывожна, што так імкліва набягаюць і знікаюць твае сакавікі, і балюча, што столькі выпала табе розных нягод у жыцці. Мне б сказаць табе зараз, як ганаруся я табою і як цябе люблю. Але пра самае дарагое і запаветнае я саромеюся гаварыць уголас.
(154 словы)
Паводле В. Бечыка
Похожие статьи:
Пераказы, дыктанты → Мама
Ніна Мацяш → Ніна Мацяш - Са святам
Клаўдзія Каліна → Клаўдзія Каліна - Сакавік і яго сёстры
Еўдакія Лось → Еўдакія Лось - Сакавік
Казімір Камейша → Казімір Камейша - Сакавік
