Мне здалося, што ў прыбярэжных за ракою кустах лазнякоў і чаромхі гулка адазваўся салавей. Трэлі ліліся звонкія, адборныя, густыя. На такія здольны толькі сапраўдны майстар, які не адну вясну радаваў сваім голасам закаханых. Але патроху сталі ўлоўлівацца ў гэтых трэлях нейкія несуладнасці, хібы, стала адчувацца, што гэта не салаўіны спеў, а нейкая падробка пад яго.
Так і ёсць! Вось у той нібыта салаўіны спеў увабралася каленца са спеву дразда-белабровіка, а вось пачулася ў ім трэль івалгі, а вось і дрыготкае спяванне заранкі прагучала. Усё ясна. Гэта так паказвае свае штукарствы балотная чарацянка – дзівосная спявачка нашых лугоў. Ох, і любіць жа яна падмануць спевам любой птушкі! Ох, і майстар жа яна на самыя дзівосныя перайманні!
У вячэрнюю птушыную размову ўключыўся дзяркач. За ім аднекуль завухаў бугай, з азярынак адгукнуліся качкі. Усё наваколле спяшалася падтрымаць птушыную сімфонію і яшчэ падкрэсліць, што кожная хвіліна ў жыцці зямлі нашай па-свойму непаўторная і надзвычай прывабная.
(150 слоў)
Паводле К. Кірэенкі
Похожие статьи:
Янка Брыль → Птушкі i гнёзды. Сцюдзёны вырай. Аповесць першая
Янка Брыль → Птушкі i гнёзды. Гнёзды за дымам. Аповесць другая
Янка Брыль → Увесь свет — адзін дом (па раману Янкі Брыля "Птушкі i гнёзды")
Янка Брыль → Раман Янкі Брыля "Птушкі і гнёзды". Вобраз Алеся Руневіча
Авяр’ян Дзеружынскі → Авяр’ян Дзеружынскі - Птушыны спеў
