Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.
Воўчае логава
Варыянт 1 (242 словы)
Васіль добра ведаў грыбныя мясціны, што знаходзяцца ў самых патаемных кутках векавога лесу. Аднойчы, блукаючы ў такіх мясцінах, багатых на крамяныя баравікі ды рыжыкі, Васіль неяк нечакана напароўся на воўчае логава.
Логава мясцілася ў прасторнай яме пад яловым вываратнем. Недалёка ад яго працякала невялікая лясная рэчка. Трэба сказаць, якое б месца ні выбрала сабе ваўчыца для нараджэння малых, паблізу абавязкова павінен быць які-небудзь вадаём: возера, сажалка, крыніца ці балота. З бакоў воўчае логава акружалі дзве глыбокія лагчыны, зарослыя непралазнымі кустамі шыпшыны, якая перапляталася з вялізнай крапівою. Хто сюды зможа прабрацца, нават калі выпадкова трапіць у гэту таемную лясную глыбіню?
Па ўсім было відаць, што ваўкі-бацькі былі вопытныя і вельмі ўдала маскіравалі сваё месцазнаходжанне. Толькі ля самага логава на вільготнай голай зямлі можна было разгледзець адбіткі іх лап.
Васіль ледзь не прайшоў міма воўчага логава. Але ў тым і быў яго характар, што, збіраючы грыбы, ён заўсёды заходзіў у самую лясную гушчэчу, абследаваў кожны равок, не прапускаў ніводнай лагчынкі.
Васіль адразу вызначыў, што логава менавіта воўчае, а не лісінае, бо часта яны вельмі падобныя, як падобныя шчаняты лісіцы і ваўка.
Шкуркі ваўчанят былі пакрыты цёмна-шэрымі валаскамі і светлым пухам. Уздоўж хрыбетніка красавалася доўгая чорная паласа. Нібы маятнікі, пагойдваліся завостраныя чорныя вушкі. Маленькія ваўчаняты выклікалі ў чалавека жаль і спачуванне. Не верылася, што ў хуткім часе яны вырастуць у дужых драпежнікаў і стануць страшэннай пагрозай для людзей.
Дарослыя ваўкі, на шчасце, былі дзесьці на паляванні. І Васіль хуценька пакінуў гэта небяспечнае месца.
Варыянт 2 (160 слоў)
Бацька добра ведаў грыбныя мясціны, што знаходзяцца ў самых патаемных кутках векавога лесу. Блукаючы ў такіх мясцінах, багатых на баравікі ды рыжыкі, бацька неяк нечакана напароўся на воўчае логава.
Логава мясцілася ў прасторнай яме пад вываратнем. Па ўсім было відаць, што ваўкі-бацькі былі вопытныя і вельмі ўдала маскіравалі сваё месцазнаходжанне. Толькі ля самага логава на вільготнай голай зямлі можна было разгледзець адбіткі іх лап.
Бацька ледзь не прайшоў міма. Але ў тым і быў яго характар, што, збіраючы грыбы, ён абследаваў кожны равок і лагчынку.
Бацька адразу вызначыў, што логава менавіта воўчае, а не лісінае, бо часта яны вельмі падобныя, як падобныя шчаняты лісіцы і ваўка.
Шкуркі ваўчанят былі пакрыты цёмна-шэрымі валасамі і светлым пухам. Уздоўж хрыбетніка красавалася чорная доўгая паласа. Нібы маятнікі, пагойдваліся завостраныя чорныя вушкі. Маленькія ваўчаняты выклікалі жаль і спачуванне. Не верылася, што яны з часам вырастуць у дужых драпежнікаў.
Дарослыя ваўкі, на шчасце, былі дзесьці на паляванні. І бацька хуценька пакінуў гэта месца.
Паводле В. Грамыкі
Похожие статьи:
Максім Танк → Максім Танк - Конь і Леў
Алесь Якімовіч → Алесь Якімовіч - Хітры воўк
Пераказы, дыктанты → Шэры драпежнік