Ці доўга было гэта?
Можа, хвіліна,
Можа, паўвека, а можа, больш...
Але пакінула ты, дзяўчына,
Смутную радасць і светлы боль.
Радасць – і сёння з табой сустрэцца,
Боль – назаўсёды адчуць чужой...
I ўсё ж абзавецца дурное сэрца
I ва ўсіх салаўях запяе вясной.
Крыніца: Лужанін М. Выбраныя творы. У 2 т. Т. 1. Вершы / Прадм. А. Куляшова. – Мінск: Мастацкая літаратура, 1993. – 318 с.
Похожие статьи:
Максім Лужанін → Максім Лужанін - Добры хлопец Дзік
Пераказы, дыктанты → Радасная прасветласць
Максім Лужанін → Максім Лужанін - Беларускаму народу
Максім Лужанін → Максім Лужанін - Снег – трэці дзень...
Пераказы, дыктанты → Жыццё ў радасць
