Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Васіль Вітка - Дзеці на парашутах

   Вясною, як толькі прыгрэла сонейка, яна першаю выглянула з сухой леташняй травы і адразу расцвіла жоўтым цветам. Азірнулася вакол, бачыць: выглянулі з травы і расцвілі іншыя кветкі – маленькія жоўтыя сонейкі.
   – Гэта мае сваякі, – сказала кветка, і ёй стала радасна, што яна не адна на свеце.
   Але з кожным днём прыгравала сонейка, і кветка пачала сівець.
   Замест жоўтай зрабілася белай-белай.
   – Што ж цяпер будзе? – спалохалася яна, бо ўбачыла, што ўсе яе сваякі таксама белыя. Чуе кветка: ляціць цяжкі касматы чмель.
   Яна ведала гэтага чмяля. Ён часта лятаў тут і гудзеў сваім тоўстым голасам, збіраў мёд і ніколі не мінаў яе пялёстачкаў.
   – Што будзе? – трывожна спыталася кветка. – Няўжо я загіну і загіне ўся мая радня?
   Мудры чмель ёй сказаў:
   – Не палохайся. На той год закрасуеш ізноў. Толькі трэба зрабіць так, каб твае дзеці разляцеліся як мага далей.
   – А як мы разляцімся? У маіх жа дзетак няма крылаў?
   Мудры чмель думаў-думаў і нічога не прыдумаў.
   – Думай сама, – сказаў ён. Загуў як самалёт і паляцеў.
   Доўга думала кветка-дзьмухавец і нарэшце радасна ўсклікнула:
   – Прыдумала! – і пачала кветка-маці шыць сваім дзеткам белыя шаўковыя парашуцікі. І толькі дзьмухнуў ветрык, паляцелі сынкі і дачушкі – кожны на сваім белым парашуціку. І кожны стараўся адляцець далей. Хто дзе ўпаў – там і заснуў да будучай вясны.
   А як толькі пасля зімы прыгрэла сонейка, прачнулася маці, глянула – а навокал жоўта ад кветак.
   – Як я добра прыдумала! – радасна сказала кветка-маці.

 

Похожие статьи:

Васіль ЗуёнакВасіль Зуёнак - Гарлачык

Янка ЖурбаЯнка Журба - Дзяўчынка і кветкі

Міхась ЗарэцкіМіхась Зарэцкі - Кветка пажоўклая

Уладзімір ДубоўкаУладзімір Дубоўка - Верас

Васіль ВіткаВасіль Вітка - Казкі і краскі