Шаіры — грузінская форма чатырохрадковай страфы сілабічнага верша. У кожным радку — па шаснаццаць складоў, усе радкі рыфмуюцца паміж сабой, рыфмы жаночыя (у т. зв. высокім шаіры — магалі) або дактылічныя (у т. зв. нізкім шаіры — дабалі).
Сустракаецца шаіры ў найдаўнейшых узорах грузінскай паэзіі, але асабліва па-майстэрску выкарыстаны ў паэме Шата Руставелі «Віцязь у тыгравай шкуры», дзе чаргуюцца высокі і нізкі шаіры. Дакладна перадаць рытмічны лад і наогул усю структуру шаіры на славянскіх мовах, у тым ліку на беларускай, бадай, немагчыма. Звычайна «Віцязя ў тыгравай шкуры» ўзнаўляюць васьмістопным харэем. Што да рыфмы і рыфмоўкі, то некаторыя перакладчыкі паслядоўна чаргуюць строфы з мужчынскай і жаночай рыфмай, лічачы страфу з мужчынскай рыфмай аналагам высокага шаіры, а з жаночай — нізкага шаіры. Рускі паэт К. Бальмонт пры перакладзе паэмы ўжыў перакрыжаваную рыфмоўку з чаргаваннем жаночых і мужчынскіх рыфмаў. Такім жа чынам пераклалі паэму на беларускую мову Алесь Звонак і М. Хведаровіч:
Той, хто сілаю магутнай даў Сусвету існаванне,
Хто з нябёс паслаў дыханне для істоты нежывой, —
Падарыў зямлю нам гэту, ўсю ў шматколерным убранні,
А царам зямным надаў ён уладарны выгляд свой.
Форму шаіры выкарыстаў Максім Танк у вершы, прысвечаным Шата Руставелі («Шаіры»).
