Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.

Вадэвіль

   Вадэвіль (франц. vaudeville) — жанр драматычных твораў, лёгкая камедыя з займальнай інтрыгай у аснове сюжэта; дзеянне суправаджаецца музыкай, спяваннем куплетаў, танцамі.
   Напачатку вадэвілем называліся гумарыстычныя песні-куплеты, якія выконвалі ў час камедыйных прадстаўленняў на гарадскіх кірмашах. Яны і далі назву жанру дасціпнай вясёлай музычнай камедыі, нярэдка не пазбаўленай вострага выкрывальнага пафасу.
   Росквіт жанру вадэвіля прыпадае на канец XVIII — першую палавіну XIX ст. (Э. Скрыб, Э. Лабіш — у французскай драматургіі, Ф. Коні, Д. Ленскі, М. Някрасаў, пазней А. Чэхаў — у рускай). У беларускай літаратуры да жанру вадэвіля звярталіся Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч («Ідылія», «Пінская шляхта», «Залёты»), Янка Купала («Прымакі»).

Крыніцы артыкулаў:

Рагойша В. П. Літаратуразнаўчы слоўнік: тэрміны i паняцці: для школьнікаў i абітурыентаў – Мінск: Народная асвета, 2009. – 303 с.
Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. – 3-е выд. – Мінск: Беларуская навука, 2004. – 576 с.
Слоўнік лінгвастылістычных і тэксталагічных тэрмінаў. Складальнікі: Абабурка М. В., Казімірская Т. А, Саўчанка В. М. – Магілёў: УА «МДУ імя А. А. Куляшова», 2012. – 284 с.

Тэорыя літаратуры: дапаможнік для студэнтаў філалагічных спецыяльнасцей ВНУ / В.І. Яцухна; Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь, Гомельскі дзяржаўны універсітэт імя Ф. Скарыны. – Гомель: ГДУ імя Ф. Скарыны», 2006. – 279 с.