Як вядома, спачатку было Слова. У Слове пульсавала жыццё, і Слова з’яўлялася святлом для людзей.
Пасля словы пачалі складвацца ў сказы, сказы – у рознага кшталту аповеды. І паплыло, забурліла слоўнае мора, усё больш адыходзячы ад сваёй першаасновы.
І тады, думаецца, мудрыя людзі знайшлі варты спосаб захавання Слова. Яны сталі будаваць цэрквы, дзе можна пачуць справядлівае і гаючае Слова ад Бога. І дзе можна прашаптаць да Бога сваё слова-маленне, слова-пакаянне, слова-падзяку. Каб не хадзіць поначы, не блукаць у цемры духоўнай, не блудзіць па чужых сцежках, беларусы прагна шукалі сваю дарогу да храма. У часы спрыяння і нягоды, радасці і смутку, богапакланення і бязбожжа яны захоўвалі павагу да Слова, будавалі храмы. У іх, акрамя ўсяго, увасаблялася культура чалавека, яго духоўны стан, светапогляд грамадства.
Таму і ззяюць дыяментамі на беларускай зямлі храмы, што ўвасобілі ў сваёй архітэктуры спрадвечныя памкненні беларусаў да дасканаласці.
(142 словы)
Паводле А. Бутэвіча.
Похожие статьи:
Пераказы → Роднае слова
С → Слова
Пераказы → Хто ж аўтар «Слова пра паход Ігаравы»?
Іншае → Слова пра паход Ігаравы
Рыгор Крушына → Рыгор Крушына - Слова