Пасля дажджу была цёплая раніца. Гэту раніцу дзед называў грыбной, калі раненька ён і ўнукі ішлі з кошыкамі ў руках у грыбы.
Неба было цёмнае. Лёгкі ветрык забаўляўся вершалінамі лесу, нібы дзіцячай цацкай. Дзед і ўнукі асцярожнымі крокамі ішлі вузенькай сцежкай у грыбнік. Грыбніком дзед называў малады хвойны лес ля касагору. Там нараджаліся найлепшыя баравікі.
Баравікоў назбіралі хутка. Малыя іх бачылі толькі тады, калі яны ўжо ляжалі ў кошыках. Дзед гаварыў, што ў такую ясную раніцу баравікі самі ў кошык просяцца. Толькі трэба адварочвацца. Малыя адварочваліся, а дзед кідаў ім у кошыкі грыбы.
З. Бядуля
Похожие статьи:
Пераказы → Баравічкі (Паводле Я. Сіпакова)
Пераказы → Грыбы ў павер’ях
Пераказы → Веснавыя грыбы
Пераказы → Настасін гай
Пераказы → Грыбныя дажджы