Некаторыя зоркі аб’ядноўваюцца ў групы, якія можна акрэсліць уяўнымі лініямі. І тады на зорным небе з’яўляюцца абрысы дзівосных нябесных жывёл, фігур, прадметаў. Гэтыя сімвалічныя фігуры з сукупнасці зорак людзі пачалі называць сузор’ямі.
Самы старажытны зорны атлас з абрысамі сузор’яў знаходзіцца ў Нацыянальным археалагічным музеі ў Неапалі. Гэта мармуровая скульптура тытана Атласа, які трымае зорнае неба.
Няпростым быў шлях афармлення зорнага неба. Да нашага часу захаваліся шматлікія старажытныя кнігі, зорныя карты, атласы. У гісторыю фарміравання назваў сузор’яў, складання зорных карт унеслі свой уклад і выхадцы з Беларусі. Ёсць звесткі, што наш зямляк Ілья Капіевіч з’яўляецца аўтарам першай рускамоўнай зорнай карты.
Пра большасць сузор’яў распавядаецца ў міфах і паданнях, іх своеасаблівыя назвы і выявы сустракаюцца ў розных кнігах, на зорных картах. У многіх сузор’ях ёсць цікавыя астранамічныя аб’екты для назіранняў. Некаторыя з іх можна знайсці простым вокам, а іншыя – з дапамогай бінокля ці аматарскага тэлескопа.
(144 словы)
Паводле К. Цыркуна.
Похожие статьи:
Уладзімір Дубоўка → Уладзімір Дубоўка - Ноч на Прыпяці і казка пра зоркі
Анатоль Грачанікаў → Анатоль Грачанікаў - Зоры спяваюць
Пераказы → Купальскія светлякі
Пераказы → Зямля круглая