Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Рамонак на шыбіне

   Нас у аўтобусе нямала, але ніхто не стаіць. Кожны размясціўся, як зручней. Вось дзядзька сядзіць, як на троне. Ён расшпіліў у кажушку верхнія гузікі, абапёрся на кіёк і строга пазірае паверх галоў. Маладзіца каля яго ўсім сваім выглядам паказвае, што тут ёй ніхто не цікавы. Дзяўчынка, што размясцілася насупраць іх, хвілін колькі сядзела з прыплюшчанымі вачыма і ў куточках вуснаў хавала сваю ўсмешку. Потым адважылася, зняла рукавічку і ружовым пальчыкам пачала вадзіць па заінелай шыбіне. На ёй смела з’явіліся кружочкі, рысачкі і палосачкі. А калі аўтобус зрабіў паварот і маладое сонца пазалаціла праменямі шыбіну, мы ўсе ўбачылі, як пад рукой дзяўчынкі ўспыхнуў вясновы цуд – кветка.
   I ўсміхнуўся гэтаму цуду пажылы, самавіты дзядзька, па-веснавому больш шчырай стала маладзіца.
   На наступным прыпынку дзяўчынка паднялася з месца і пайшла да дзвярэй.
   А на шыбіне ўсю дарогу гарэў пакінуты ёю рамонак.
(143 словы)

Паводле Я. Пархуты.

Похожие статьи:

Яраслаў ПархутаЯраслаў Пархута - Апошні гусляр

Яраслаў ПархутаЯраслаў Пархута - Бомжык

Яраслаў ПархутаЯраслаў Пархута - Снегавічок

Яраслаў ПархутаЯраслаў Пархута - Журавы

Яраслаў ПархутаЯраслаў Пархута - Птушыны інтэрнат