Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Пільная варта

   Некалі тут быў лес. Але яго высеклі, пакінуўшы толькі хмызняк ды валежнік. На гэтай паляне аблюбавалі мы месца для пабудовы жытла.
   …Праз два гады расчысцілі зямлю ад пнёў і пачалі жыць ды радавацца. Усё расце добра, паветра чыстае. Але адна бяда: на ўсіх гародах у нашых навасёлаў вялікая колькасць розных агародных шкоднікаў. У некаторых столькі вусеняў, што людзі сем’ямі выходзяць збіраць іх. Збіраюць рукамі, пасыпаюць усякай атрутай.
   Пытаюцца суседзі:
   – А як у вас?
   Мы адказваем, што ў нас няма ніякіх чарвякоў. Суседзі гавораць:
   – Вы, мабыць, нешта робіце. Навучыце нас.
   Мы гаворым, што рабіць нічога не робім. Нічым не пасыпаем, апрача толькі як попелам чыстым… Не вераць нам ды ўсё. А быў на нашай сядзібе адзін кавалачак яшчэ недакарчаваны.
   Раслі там дзве-тры ялінкі ды пара кусточкаў бружмелю. Адным словам – тое-сёе. І стаяў тут невялікі мурашнік. Жывуць мурашкі, бегаюць скрозь па нашым агародзе. Аднаго разу нават жонка занепакоілася, паклікала мяне:
   – Ідзі глянь, нешта дужа па гурках разбегаліся мурашкі.
   Падышоў я, пастаяў з паўгадзіны – бегаюць, нешта шукаюць. Але гуркоў тых зусім не кранаюць. А побач – капуста наша. Пры мне сеў матылёк- капуснік і паклаў, мабыць, паўсотні ці сотню яечак. Такія, як макавыя зярняткі, толькі жоўтага колеру. Глядзім мы з жонкаю на гэту лісціну ды разважаем:
   – Дзе ж ты пераможаш тых чарвей! Праз некалькі дзён з яечак з’явіцца сотня вусеняў.
   Пакуль мы так з ёй разважалі, бачым – на лісціну ўзбягаюць чарадой мурашкі. Ну нібыта ім нехта тэлеграму адбіў: «Гайда сюды, яечкі падрыхтаваны!» Праходзяць мурашкі адна за адной і яечкі забіраюць, забіраюць. Не прайшло і пяці мінут – ніводнага не засталося.
   – Век жыві, век вучыся, – кажа жонка. – Ну адкуль жа ў нас могуць быць на агародзе чэрві, калі самыя яечкі мурашкі адразу забіраюць?
   Мы яшчэ падумалі тады, што для мурашкі матыльковае яечка куды большае, чым, скажам, для нас курынае.
   Так мы і жылі без клопату колькі гадоў, маючы такіх выдатных памочнікаў і вартаўнікоў на сваім агародзе. Сказалі мы суседзям пра свае нагляданні. Параілі і ім завесці мурашнікі на агародзе.

Паводле У. Дубоўкі

 

Похожие статьи:

ПераказыЖывы мячык

ПераказыМурашы

Аляксей ПысінАляксей Пысін - Небывалы ўзняўся дом