Людскі паток віраваў каля новай, як казаў бацька, Спаскай царквы. Да яе туліліся драўляныя прыбудовы – манастырскія келлі. Навокал стукалі сякеры цесляроў, а побач, у спецыяльна адведзеным месцы, муляры мясілі вапну, рабілі раствор і рыхтавалі тонкую пляскатую цэглу.
Ідучы паўз пляцоўку, на якой сохла на сонцы сырая цэгла, Андрэйка ўбачыў вялізнага шэрага ката. Ён схаваўся за кучаю будаўнічага друзу і цікаваў за вераб’ямі, якія скакалі па цэгле, пакідаючы на ёй адбіткі сваіх маленькіх тонкіх лапак. Вось адзін верабейка неасцярожна наблізіўся да ката. Маланкавы скачок – і шэры разбойнік прымусіў усю чародку падняцца ў паветра. Кату не пашанцавала. Толькі на цаглінках побач з маленькімі птушынымі трохкутнічкамі засталіся глыбокія, крыху размазаныя каціныя кіпцюры. Бацька засмяяўся.
– Вось і кот прыклаў лапы да будоўлі, – сказаў ён. – Высахне цэгла і ляжа ў сцены царквы разам са слядамі няўдалага палявання.
(134 словы)
Паводле С. Тарасава.
Похожие статьи:
Пераказы, дыктанты → Лань
Пераказы, дыктанты → Тры колы на гліне
Іншае → Сяргей Тарасаў - Фрэскі
Іншае → Сяргей Тарасаў - Фрэскі - ГДЗ
Пераказы, дыктанты → Па якіх законах жылі нашы продкі